Symptoms & Disease

อาการ

                แบ่งเป็น 3 ระยะ คือ ระยะทารก ระยะเด็ก และระยะผู้ใหญ่ ระยะทารก มักจะเริ่มมีอาการตั้งแต่อายุได้ 2-6 เดือน (เฉลี่ย 4 เดือน)โดยมีอาการผื่นแดง และตุ่มน้ำใสคัน

                บางครั้งมีลักษณะเป็นหนังแห้งกว่าปกติ เป็น ขุย และเป็นสะเก็ดขึ้นที่จมูก แก้ม หน้าผาก ศีรษะ ซึ่งมักจะขึ้นพร้อมกันทั้ง 2 ข้าง ซึ่งมีลักษณะรอยโรคคล้ายคลึง  

                บางครั้งอาจลามไปที่ลำตัวตอนบน แขนขา และบริเวณที่สัมผัสผ้าอ้อม

                มักจะเป็นๆ หาย ๆ เรื้อรัง อาการมักจะกำเริบขณะฟันจะขึ้น หรือมีการติดเชื้อของระบบทางเดินหายใจ

                ส่วนมากจะหายได้เมื่ออายุ 2-4 ปี ในพวกที่ไม่หายก็จะเข้าสู่อาการในระยะเด็ก
 
                ระยะเด็ก จะขึ้นเป็นผื่นแดง อาจมีตุ่มน้ำปน มีอาการคันมาก เมื่อเกาหรือถูมากๆ หนังอาจหนาขึ้นมักพบเป็นบริเวณข้อพับ เช่น แขนพับ ข้อมือ ขาพับ ข้อเท้า รอบคอ มักเป็นทั้งสองข้างของร่างกายคล้ายคลึงกัน  
 
                บางรายอาจเกาจนน้ำเหลืองเยิ้ม หรือเป็นหนอง จากการติดเชื้อแบคทีเรีย อาจพบมีต่อมน้ำเหลืองใน บริเวณใกล้เคียงมีการอักเสบร่วมด้วย

                ระยะผู้ใหญ่ จะมีผื่นคันที่ข้อพับต่างๆ เช่นเดียว กับที่พบในระยะเด็ก อาการมักจะกำเริบเวลามีภาวะเครียดทั้งทางร่างกายและจิตใจ หรือในระยะก่อนมีประจำ เดือน อาการจะน้อยลงเมื่ออายุ 20 กว่าปี และจะค่อย ๆ หายไปเมื่ออายุ 30 

ข้อแนะนำ

                1. แนะนำข้อปฏิบัติของผู้ป่วย ดังนี้
 

• ควรหลีกเลี่ยงสิ่งระคายเคือง  อย่าอาบน้ำบ่อยควรอาบวันละครั้ง และใช้สบู่อ่อนถูตัว
• รักษาอุณหภูมิรอบตัวให้พอเหมาะ อย่าให้ร้อนหรือหนาวไป อย่าอาบน้ำร้อน อย่าใส่เสื้อผ้าหนาหรืออบเกินไป
• งดอาหารที่อาจทำให้แพ้ง่าย (เช่น นม ไข่อาหารทะเล) รวมทั้งหลีกเลี่ยงการใช้ยาที่แพ้ง่าย (เช่น แอสไพริน เพนิซิลลินวี ซัลฟา)
• เสื้อผ้า ถุงเท้า ควรใช้ผ้าฝ้าย อย่าใช้ขนสัตว์
• ควรตัดเล็บให้สั้น  เพื่อป้องกันการเกาด้วยเล็บสกปรก ซึ่งอาจทำให้ติดเชื้อแทรกซ้อนได้
• ควรใช้ครีมทาผิวให้เกิดความชุ่มชื้นอยู่เสมอ
• ควรหลีกเลี่ยงภาวะเครียดทางจิตใจ

                2.โรคนี้ชาวบ้านอาจเรียกว่า  น้ำเหลืองเสีย ความจริงโรคนี้ไม่มีความผิดปกติเกี่ยวกับน้ำเหลืองแต่อย่างใด แต่เนื่องจากผู้ป่วยมักมีอาการคันและเกาจนน้ำเหลืองเยิ้ม จึงเรียกชื่อตามอาการที่พบ ทั้งนี้อาจหมายถึงอาการผื่นคันอื่นๆ เช่น ลมพิษ ผิวหนังอักเสบจากการสัมผัสพุพอง 

                3.โรคนี้จะหายได้เองเมื่อโตขึ้น ยกเว้นในรายที่มีอาการตั้งแต่เล็ก หรือมีผื่นคันขึ้นทั่วร่างกาย หรือเป็น โรคหืดร่วมด้วย ก็อาจจะเป็น ๆ หาย ๆ  เรื้อรังไม่ค่อยหายขาด
 

การรักษา

                1.ทาด้วยครีมสตีรอยด์ เช่น ครีมไตรแอมซิโนโลนอะเซโทไนด์

                2.ถ้าคันมากให้ยาแก้แพ้ เช่น คลอร์เฟนิรามีน ไดเฟนไฮดรามีน หรือไฮดรอกไซซีน ถ้านอนไม่หลับ หรือชอบเกาตอนนอนควรให้ไดอะซีแพมก่อนนอน

                3.ถ้าเป็นตุ่มหนองหรือพุพอง ควรชะล้างด้วยน้ำ เกลือ และให้ยาปฏิชีวนะ เช่น ไดคล็อกซาซิลลิน  หรืออีริโทรไมซิน กินนาน 10 วัน

                4.ถ้าอาการไม่ดีขึ้นใน 1 สัปดาห์ ควรส่งไปตรวจที่โรงพยาบาล อาจต้องให้กินเพร็ดนิโซโลนาน 10 วัน